معنی چشمه سار در فرهنگ فارسی عمید

زمینی که در آن چشمۀ بسیار باشد، چشمهزار، چشمه، پدید آمد چو مینو مرغزاری / در او چون آب حیوان چشمه ساری (نظامی۲ - ۱۴۶)

معنی چشمه سار در لغت نامه دهخدا

چشمه ای است در قهستان که آب آن را بجهت دفع ملخ به اطراف و جوانب برند. (برهان). چشمه ای است که آب از برای دفع ملخ میبرند و سار بسیار بدنبال آن آب بهر کجا که قصد ریختن آن آب کرده اند میروند و ملخان را بمنقار میکشند و تمام شوند و نوشته اند که بتجربه رسیده است. (انجمن آرا)

معنی چشمه سار در لغت نامه دهخدا

مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’از مزارع کوهستان بلوک زرند کرمان است و سیزده خانواده رعیت دارد’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 234)

معنی چشمه سار در لغت نامه دهخدا

زمینی را گویند که همه جای آن چشمه داشته باشد. (برهان). بمعنی جائیست که چشمۀ بسیار باشد. (انجمن آرا). مرادف چشمه زار. (از آنندراج). جائی که در آن چشمه های بسیار بود. (ناظم الاطباء). هر جا که چشمۀ آب بسیار دارد. چشمه زار:، بنزدیکی چشمه ساری رسید، هم آب روان دید و هم سایه دید.، فردوسی.، بشد بر پی اسب تا چشمه سار، مر او را بدید اندر آن مرغزار.، فردوسی.، دوم روز نزدیکی چشمه سار، رسیدند زی پهلوان سوار.، اسدی.، گفت شادم کز درخت و چشمه سار، دیده را جای تماشا دیده ام.، خاقانی.، دو زیرک خوانده ام کاندر دیاری، رسیدند از قضا بر چشمه ساری.، نظامی.، گشادند سفره بر آن چشمه سار، که چشمه کند خورد را خوشگوار.، نظامی.، گرد لبت بنفشه از آن تازه و تر است، کآب حیات میخورد از چشمه سار حسن.، حافظ.، رجوع به چشمه زار شود.،، چشمۀ آب. چشمه. سرچشمه:، پدید آمد چو مینو مرغزاری، در او چون آب حیوان چشمه ساری.، نظامی.، در آب چشمه سار آن شکر ناب، ز بهر میهمان میساخت جلاب.، نظامی

معنی چشمه سار در فرهنگ لغت هوشیار

زمینی که در آن چشمه بسیار باشد، سرچشمه (آب)

معنی چشمه سار در فرهنگ فارسی معین

زمینی که در آن چشمه بسیار باشد، سرچشمه

معنی چشمه سار در فرهنگ واژه مترادف متضاد

چشمه زار، چشمه گاه، سرچشمه، چشمه خیز، منبع، ینبوع

معنی چشمه سار - جستجوی لغت در جدول جو

چشمه سار

فرهنگ فارسی عمید

چشمه سار

لغت نامه دهخدا

چشمه سار

لغت نامه دهخدا

چشمه سار

لغت نامه دهخدا

چشمه سار

فرهنگ لغت هوشیار

چشمه سار

فرهنگ فارسی معین

چشمه سار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

چشمه خضر

آب زندگی، آب چشمه ای در ظلمات که هرکس از آب آن بیاشامد عمر جاویدان پیدا می کند و هرگز نمی میرد و خضر پیغمبر از آن آب نوشیده است، عین الحیات، چشمۀ الیاس، چشمۀ نوش، جان فزا، چشمۀ حیوان، شربت حیوان، آب حیوان، آب خضر، ماالحیاة، آب بقا، چشمۀ زندگی، جان افزا، نوشاب، آب حیات، چشمۀ حیات برای مثال زبان در آن دهن پاک گفتیی که مگر / میان چشمۀ خضر است ماهیی گویا (خاقانی - ۹)

آبِ زِندِگی، آب چشمه ای در ظلمات که هرکس از آب آن بیاشامد عمر جاویدان پیدا می کند و هرگز نمی میرد و خضر پیغمبر از آن آب نوشیده است، عِینُ الحَیات، چِشمِۀ اِلیاس، چِشمِۀ نوش، جان فَزا، چِشمِۀ حِیوان، شَربَتِ حَیَوان، آبِ حِیوان، آبِ خِضر، ماالحَیاة، آبِ بَقا، چِشمِۀ زِندِگی، جان اَفزا، نوشاب، آبِ حَیات، چِشمِۀ حَیات برای مِثال زبان در آن دهن پاک گفتیی که مگر / میان چشمۀ خضر است ماهیی گویا (خاقانی - ۹)

فرهنگ فارسی عمید

چشمه قیر

کنایه از شب، چتر عنبری، طیلسان مطّرا، چشمۀ قیرگون، چتر آبنوس، حجاب ظلمانی، شاه زنگ، چتر عنبرین، چتر شام، تخت آبنوسی

فرهنگ فارسی عمید

سیمه سار

سراسیمه، هراسان، سرگردان، آشفته و سرگشته، شوریده حال، پریشان حواس

فرهنگ فارسی عمید

چامه سرا

شاعر، آوازخوان که شعری را با آواز بخواند

فرهنگ فارسی عمید

چشمه وار

چشمه مانند مانند چشمه

فرهنگ فارسی عمید

چشمه زار

زمینی که در آن چشمه بسیار باشد، چشمهسار

فرهنگ فارسی عمید

چشمه جیر

(چَ مَ)

دهی است از دهستان میان جام بخش تربت جام شهرستان مشهد که در 36 هزارگزی شمال تربت جام واقع است. جلگه و هوایش معتدل است و 60 تن سکنه دارد. آبش از قنات. محصولش غلات و پنبه. شغل اهالی زراعت، مالداری و قالیچه بافی وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

چشمه نسار

(چِمِ نِ)

دهی است از دهستان قبادی بخش ثلات شهرستان کرمانشاه که در 12 هزارگزی شمال بیله تاب واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 100 تن سکنه دارد. آبش از چشمه. محصولش غلات، حبوبات و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری و راهش مالرو است. ساکنین آبادی از طایفۀ قبادی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

چامه سرا

شاعر. منظومه ساز. چامه گوی. چکامه سرا. سرایندۀ سخن منظوم. آنکه شعر سراید و سخن موزون و مقفی گوید. سخن سرا. قافیه سنج. تصنیف ساز، آوازخوان. کسی که شعری را با آواز بخواند. آنکه غزل یا تصنیف را در دستگاه موسیقی بخواند. و رجوع به چامه سرای شود

لغت نامه دهخدا

چشمه سر

(چَمَ سَ)

مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’از مزارع کوه غر کرمان است’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 235)
مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’از قراء و مزارع طبس است’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 235)

لغت نامه دهخدا

چشمه کار

(چَ / چِ مَ / مِ)

کار خوب و پسندیده. (آنندراج) :
چاک در پیرهن یوسف عقل افکندند
چشمه کاریست که در دست زلیخای دل است.
صائب (از آنندراج).
رجوع به چشمه شود

لغت نامه دهخدا

چشمه دار

(کَ)

هر چیز که سوراخ سوراخ باشد مانند زره. (ناظم الاطباء) :
یکی درع رخشندۀ چشمه دار
که در چشم نامد یکی چشمه وار.
نظامی.
حلقه دار. (آنندراج). رجوع به چشمه شود

لغت نامه دهخدا

چشمه ساجر

(جِ)

آبی است در یمان در وادی سر. (معجم البلدان). و از سیل فراهم می آید. (تاج العروس). و گفته اند در بلاد بنی ضبه و عکل است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

چشمه زار

(چَ / چِمَ / مِ)

محلی که در آن چشمه های بسیار باشد. مؤلف آنندراج نویسد: ’از عالم نمکزار و نمکساراست’. (از آنندراج). دشت یا کوه یا جنگلی که در آنجا چشمۀ آب بفراوانی یافت شود. چشمه سار:
دیر زی ای صدر کز مدیح تو خواندن
آب حیاتست چشمه زار لسانم.
سوزنی.
فروغ شعلۀ قهرت فتد چو در ارحام
بچشمه زار برآید سمندر از خرچنگ.
عوفی (از آنندراج).
رجوع به چشمه سار شود

لغت نامه دهخدا

چشمه وار

(چَ / چِ مَ / مِ)

چشمه مانند. سوراخ مانند:
یکی درع رخشندۀ چشمه دار
که در چشم نامد یکی چشمه وار.
نظامی.
رجوع به چشمه شود

لغت نامه دهخدا

چشمه بار

چشمۀ بار اسم مزرعه ای است از مزارع بزینه رود زنجان، هوایش ییلاقی محصولش دیمی و آبی از رودخانه مشروب میشود، سکنه اش پنجاه خانوار است، (مرآت البلدان ج 4 ص 231)، تحمیل کردن، بر دیگدان نهادن و آتش در زیر افروختن طعامی را: دیگ را، دیزی را بار گذاشت،
- بار خود را بار کردن، تمتعی هر چه بیشتر بردن، سود بسیار بحاصل کردن، رجوع به ’بار’شود،
- بار کردن کسی را، سخنان زشت گفتن او را: بارش کرد،
، لشکر را صف صف کردن، (ناظم الاطباء: بار)

لغت نامه دهخدا

چشمه بار

(چَ مَ)

دهی است جزء دهستان ابهر رود بخش ابهر شهرستان زنجان که در 36 هزارگزی جنوب باختری ابهر و 12 هزارگزی راه قیدار به آب گرم واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 757 تن سکنه دارد. آبش از چشمه. محصولش غلات. شغل اهالی زراعت، گله داری و بافتن قالیچه، جاجیم و پلاس وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا